ஜாதி, ஜாதி எனது ஜாதி

ஜாதி, ஜாதி என்கிறார்களே, இந்த ஜாதி – என்னுடைய ஜாதி, எனக்குத் தெரிந்து தான் என்னுள் புகுந்ததா? இல்லை எனக்குத் தெரியாமலே என்னுள் புகுந்ததா?. இந்த கேள்விக்கான விடையை தேடி தனியே பின்னோக்கிய எனக்குள்ளான பயணத்தில், நான்கைந்து சம்பவங்களை வரிசைப் படுத்தியதும் கிடைத்தது பதில். ஆனால் அந்த விடையினால் நான் அடைந்தது உயர் மின்சாரத்தின் அதிர்ச்சி மட்டுமே.

ஐந்தாம் வகுப்பை உயர்தரமாக முடித்து, வெற்றிகரமாக வெளியேறும் போது, தலைமையாசிரியர் தனிப்பட்ட முறையில் தந்தையின் காதைக்கடித்து “இவனை முடிந்தால், சைனிக்(இராணுவ) பள்ளிக்கூடத்தில் சேர்த்துவிடுங்கள். அவர்களாவது இவனது வாலை நறுக்குகிறார்களா? எனப் பார்ப்போம்” என கூறியது மட்டுமில்லாது, வழக்கமான முடுக்கத்தில் தலையில் குட்டியது வழக்கம் போல் மூளைவரை வலித்தது. அடுத்து, மாற்றுச் சான்றிதழில் (T. C ) ஜாதிப் பெயரை எழுதும் முன் கனமான கோபுர முத்திரை கொண்ட பழுப்பேறிய புத்தகத்தை பக்கம் பக்கமாய் புரட்டி, இந்த மாவட்டத்தில் எனது ஜாதி பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவா? இல்லை மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவில் வருகிறதா என துல்லியமாய் ஆராய்ந்து, கவனமாக எழுத்து பிழையில்லாமல் எழுதிக்கொடுத்தது மட்டுமில்லாது, அடுத்த பள்ளிக்கூடத்தில் கேட்டால் எப்படிச் சொல்வது என எனக்கு சொல்லிக்கொடுத்தது தான், என்வாழ்வில் முதல் நிகழ்ச்சி.

வாழ்வின் முக்கிய தருணங்களில் அதிமுக்கியமானது பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு பொதுத்தேர்வு முடிந்து வரும் விடுமுறை. நல்லமுறையில் தேர்வு எழுதி நுழைவுத்தேர்வுக்கு தயாரானவர்களும், வெற்றியைப் பற்றி கவலையில்லாமல் காலை, மாலை வெவ்வேறு வகையான பயிற்சிகளில், உடலை வளர்த்தவர்களும், ஒருங்கே கூடி முடிவெடுத்து போன இடம், கிராம நிர்வாக அலுவலகம், ஜாதி சான்றிதழ் வாங்க.


நான்கு பக்கத்திற்கு அச்சிட்ட மனுவில் ”கட்டம் காலிவிடாமல்” நிரப்பியது மட்டுமல்லாது, இரண்டு பெரிய மனிதர்கள், நான் இந்த ஜாதிதான் மற்றும் இந்த முகவரியில் தான் வசிக்கிறார்’ என சான்றளித்துள்ளதை வாங்கி உறுதிப்படுத்திய அலுவலர், கையெழுத்திட்டு சொன்ன வார்த்தை, “தம்பி, தாலுகா ஆபீஸில் கம்யூனிட்டி சர்டிபிகேட் வாங்குறப்ப, ஜாதிப்பேரை ஸ்பெல்லிங் மிஸ்ட்டேக் இல்லாம எழுதியிருக்கான்னு பாத்து வாங்கிகங்க, இல்லன்னா ரொம்ப சிரமப்படணும்” என மிரட்டி என் ஜாதியை எழுத்துப்பிழை இல்லாமல் இருக்க என்னுள் ஊட்டியது தான், என்வாழ்வின் இரண்டாம் நிகழ்ச்சி.

காலம் காலமாக கனியாத பழம், தானாகக் கனிந்து வாசம் வீசியதை உணர்ந்தவுடன், தவற விட மனமில்லாமல் ஆட்(டு)களோடு ஆட்(டு)களாக, நானும் தமிழ்நாடு பொது தேர்வு கழக, நான்காம் நிலைக்கு தேர்வுக்கு மனுப்போட்டேன். வரைவோலை அனுப்பி காத்திருந்த நேரத்தில், பெயர் பொறித்த ஓலை வந்தது. கடிதத்தின் கனத்தினையும், அதிலிருந்த கத்தையான காதிதங்களைக் கண்டதும், ஆகா, நம் திறமையை தெரிந்து தேர்வில்லாமல் நேரடியாகவே தேர்ந்தெடுத்தார்களோ? என மனப்பாலை சப்பி, சப்பி குடித்தபடியே கடிதத்தைத் திறந்து பார்த்தேன்.

மனப்பாலைக் குடித்ததாலோ என்னவோ, மயக்கமே வந்தது. காரணம் வழக்கம் போல்., ஜாதிதான்….

நிரப்பி அனுப்பவேண்டியது இரண்டு பக்கங்கள் கொண்ட ஒரு தாள் மட்டும் தான். மீதமிருந்த்த கத்தையான காகிதங்களெல்லாம், குப்பையில்லை. தமிழ்நாட்டிலிருக்கும் ஜாதிகளும், அதற்கான விளக்கங்கள்,.. விளக்கங்கள்.., விளக்கங்கள் மட்டுமே. பொதுப் பிரிவில் வரும் ஜாதிகள், பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவில் வரும் ஜாதிகள், மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவில் வரும் ஜாதிகள் / சீர் மரபினர், மற்றும் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் / மலைஜாதியினர் என நான்கு பிரிவுகளில் தலைப்பிட்டு, ஒவ்வொரு பிரிவிலும் நூற்றுக்கணக்கான ஜாதிகள். அடேயப்பா… சில ஜாதிகளைத் தாண்டி, மற்ற அனைத்து ஜாதிகளும், அன்று தான் முதன் முதலில் கேள்விப்படுகிறேன்.

என் தமிழ் மக்களை, இந்த சின்னஞ்சிறிய தமிழ்நாட்டிற்குள்ளேயே எத்தனை, எத்தனை பிரிவாக பிரித்துவைத்துள்ளார்கள் என்ற வருத்தம், என்னுள் மின்னலாக மின்னியது. ஆனால், அந்த மின்னல் அழகாக இல்லை.

சில ஜாதிகள் இரண்டு பிரிவுகளிலும் இருந்த்து. நாகபதனி – நாகப்பதனி (நன்றி, 23ம் புலிகேசி) போல ”ப்பன்னா” வித்தியாசமோ என்று பார்த்தால், நான் இரண்டிலும் பார்த்த ஜாதிக்கு ”ப்பன்னாவே” இல்லை. என்ன கொடுமை சரவணா???

என உற்று நோக்கினால், நோக்கியா இல்லாமலே வித்தியாசம் ஒன்று தெரிந்த்தது. ஒரு ஜாதியைச் சேர்ந்தவர் திருநெல்வேலியில் வாழ்ந்தால் அவர் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட ஜாதியை சேர்ந்தவர் என்றால், அதே ஜாதியைச் சேர்ந்தவர் விழுப்புரத்தில் வாழ்ந்தால் பிற்படுத்தவர் மட்டுமே. இந்தவகையில் பல ஜாதிகள் பல பக்கங்களை அலங்கரித்து கொண்டிருந்தது.

மயக்கம் தெளிந்து, எனது ஜாதி, எனது மாவட்டத்தில் எந்த நிலையில் இருக்கிறது என்று சரியாக பார்த்து, எழுத்துப்பிழை இல்லாமல், மனுவில் சரியாக எழுதி முடித்தும், இரண்டு நாட்கள் உறக்கமில்லாமல், புரண்டு, புரண்டு படுக்கவேண்டி இருந்தது. ஏனென்றால்.,

ஜாதிகள், இரண்டொழிய வேறில்லை, என பாடப் புத்தகங்களை புரட்டி, புரட்டி படித்து வளர்ந்தாலும், அரசாங்கத்தின் பெரும்பாலான விண்ணப்பங்களில் என்ன ஜாதி? என்ற கேள்விகளும், ஜாதியை தவறாக எழுதினால் கடுமையான தண்டனை என்ற எச்சரிக்கையும்!,

இவையனைத்தும் இருக்கும் காலம் வரை ஜாதிகள் இருக்கும்!!! ஜாதி வன்கொடுமைகளும் இருக்கும்!!!

என்றே நான் கருதுகிறேன்.

இதில் மாற்று கருத்து ஏதும் உண்டா?