நானே விஷ்ணு!!!

காற்றுபுகா கருவறையில்,
கவலையில்லா நீர்நிலையில்,
உருவைப் பெருக்கும்
உயிர் தேடலில்
மச்சமாக வாழ்ந்திருந்தேனே...


பூவறைத் தாண்டி,
பூகோளம் தீண்டும் வேள்வியில்
ஊடகங்கள் கடக்க
கூர்மமாகவே வந்தேனே...

அன்னையின் அமுதும்,
ஆழ் உறக்கமும் அன்றி
வேறறியா வேளையில்,
அமுதரும் கிண்ணச் சேற்றில்
வராகமாக புரண்டிருந்தேனே...

உலகறியும் ஆவலில்
உலகறியா பிள்ளை.
உள்ளும், வெளியுமில்லாமல்
சிறைபட்ட போது
நரசிம்மம் போலாகியிருந்தேனே…

தமிழ்கூறும் நல்லுலகில்
முதல் முதலாக
மூன்றடி இசைத்த போது
வாமனன் போலாகினேனே…


தந்தையின் அரவணைப்பில்
தொழில் கற்று
வளர்ந்ததில்
பரசுராமன் போலாகினேனே…


வாலைப் பருவம் தேடும்
காளைப் பருவம் எய்ததும்,
பொருள் தேடி வெளிவந்ததில்
இராமன் போலாகினேனே…

சொல்லில் மென்மை,
செயலில் மேன்மை,
அனுபவத்தின் தன்னம்பிக்கையால்
கிருஷ்ணன் போலாகினேனே…

அனுபவத்தின் தழும்புகளாலும்,
காதோரத்தின் நரைகளாலும்,
காலத்தின் கட்டாயத்தாலும்
பலராமன் போலாகுவேனே…

ரௌத்திர பழக்கமும்,
உலகியல் முடுக்கமும்
உள்ளத்தின் புழுக்கமும்
கூடி, வெடிக்கையில்
கல்கியும் நானே தானோ?