தாய் - சேய்

மனிதன் முதலில் கற்றுக்கொள்ளும் பாடம் அழுகை, அதுவும் பிறந்த சில நொடிகளிலேயே ஆரம்பித்த அந்த அழுகைக்கு உடனடி பலன் எப்போதும் இருக்கும். பசியை ஆற்றுவது முதல் உடல் சூட்டை தக்கவைக்கத் தேவையான அணைப்பு வரை தாயின் மூலம் கிடைத்து விடும்.

ஆனால் தாயுக்கும் சேயுக்குமான இந்த உறவு, குழந்தையின் முதல் அழுகைக்கும் பல மாதங்கள் முன்னரே ஆரம்பித்துவிடுகிறது. பிறந்த பின் தன்னையே அறியாத சூழ்நிலையிலும் தன் தாயை அறிந்திருக்க வேண்டிய கட்டாயத்தை குழந்தையின் அந்த சின்னஞ்சிறு மூளையில் பதிந்துள்ளது பரிணாமம். தாயோடு தன் உதடுகளில் தோன்றும் வார்த்தைகளால் தொடர்பு கொள்ளும் முன்னரே, உணர்வுகளால் தொடர்பு கொள்ளும் வித்தையையும் தான் பரிணாமம் சொல்லிக்கொடுத்துள்ளது.



அதன் விளைவே, தன் தாயின் கருப்பையிலிருந்து நெளிவு சுழிவோடு, தெளிவாக தான் வெளியேரும் வழியை, வேறு யாரும் கற்றுக் கொடுக்காமலேயே தன்வழியை தானே தேர்ந்தெடுத்து தாயின் உளப்பூர்வமான ஒத்துழைப்போடு இந்த (சிக்கல் மிகுந்த) வெளியுலகை வந்து சேர்கின்றது குழந்தை.

தன் உயிரை தானே காப்பாற்றிக்கொள்ள கட்டாயமுள்ள இரு ஜீவன்கள் தங்களது சக ஒத்துழைப்பால், மூன்றாவது ஆள் உதவி இல்லாமலேயே, தங்களது ஆழ்மனதில் பதிந்திருக்கும் பாடத்தின் வெளிப்பாடாய், தாயின் முக்கலிலும் – சேயின் முண்டலிலும், பிண்டத்திலிருந்து மனித குழந்தையாக மாறும் அந்த கடைசி நேர நிகழ்வில்(பிரசவத்தில்) தான் தாயுக்கும் – சேயுக்குமான மன ஒற்றுமையும், சொல்லில் அடங்கா சக ஈர்ப்பும் உருவாகிறது. அதுவே யாராலும் விளக்க முடியாத தாய் - சேய் பாசமாகிறது.

சுகபிரசவம் ஆனால் மட்டுமே உயிர், என்று இருந்த கடந்த தலைமுறை மக்களைப் பாருங்கள். மூன்று அல்லது நான்கு வயது வரை தாய்ப்பாலுண்டு, தாயிடமிருந்து உணவை எடுப்பதை நங்குணர்ந்த பின்னரே பால்குடி மறந்த நம் தந்தை தலைமுறையினர் தாயுடன் நடந்து கொண்டதற்கும், சுகப்பிரசவம் ஆகி, ஆறு மாதம் அல்லது ஒரு வருடத்திற்குள் தாயின் முகம் உள்ளத்தில் பதியும் முன் பால்குடி மறந்து வாழும் நம் தலைமுறையினர் தாயிடம் நடந்தது கொள்வதற்கும் உள்ள பெரும் வித்தியாசத்தை ஒப்புக்கொள்ளத் தான் வேண்டும்.

பெற்றோரைப் பிரியாமலே வாழ்ந்த நம் முன் தலைமுறை புண்ணியசாலி மக்கள் எங்கே?, வெறும் பணத்திற்காக தாய், தந்தையரை பிரிந்து வாழும் நாம் எங்கே?. தாயைப் பணத்திற்காக, எந்த வருத்தமும் இல்லாமல் பிரிய மனம் வந்ததன் காரணத்தை தேடி மனதினுள் ஓடினால், நமக்கே தாய் என்பவள் அக்கா, அண்ணன் போல் ஒரு உறவுமுறையாக மட்டுமே அறிமுகமாகி நினைவில் நிற்கின்றனர். இதற்கான காரணம், நினைவு தெரிவதற்கு முன்னரே தாய்ப்பாலை நிறுத்துவது தானாக இருக்குமோ?

இன்றைய வேகஉணவு கலாச்சாரத்தில் சுகபிரசவம் பார்க்கத் தேவையான அளவு உடலிலும், மனதிலும் உறுதி இல்லாமல் போனதால் அறுவை சிகிச்சை மூலம் மட்டுமே குறுக்கு வழியில் குழந்தைகள் பிறப்பதையும், அவர்கள் வெகு சில மாதங்கள் மட்டுமே தாய்ப்பால் குடிப்பதையும் பார்க்கையில் நம் குழந்தைகள், குடும்பத்துடன் செலவழிக்க நேரமில்லாத நம்மிடம் எப்பிடி வளரப்போகிறார்களோ?, கடைசி காலத்தில் எப்படி நடத்தப்போகிறார்களோ? என எண்ணிப்பார்க்கவே முடியவில்லை.

பணத்தால் எல்லாவற்றையும் வாங்க முடியுமா!?